Urbino Günlükleri 4

Bugün tam 10 gün olmuş buraya geleli ve ömür bir hayal gibi geçiyor, ne garip. Burayı bir sıfatla tanımlayacak olsaydım ‘masal şehri’ derdim. Sokaklarda yürürken, o içlerinde sanki insan yaşamıyormuş da orda müze olarak duruyorlar hissine kapıldığım evlerin, sokakların arasından geçerken dalıyorum hayal alemine. Burada yalnızım, gene yalnızım. Yalnızlığı seven biri için gerçekten ayrı bir güzellik taşırken buralar, günlerim İtalyanca’nın bana meydan okumasıyla ve onu anlamlandırma çabası içinde geçiyor. Yaşadığım melankolik hali artık gerçekten kendim için çok tehlikeli bulmaya başlamışken buralara gelmek melankolimi daha da şiddetlendirdi desem yeridir. Dünyaya artık gerçek anlamda ‘Mü’min’in zindanı’ deme noktasına gelip, bundan sonrasında da hayatımda nerde olursa olsun bu zindanı yanımda taşıyacağımı ziyadesiyle anlamış bulunuyorum. Ciddi manada hayatımız başkaları tarafından tanımlanıp sunuluyor ve kimse kendine kendi başına bir anlam katamıyor. Ne acı!

25.09.2012