İnsan bu!Zamanla yarışır.

Zamanın böyle hızlı geçmesine,bu kadar hızlı yaşlanıyor olmama,en kötüsü de bunun farkında olmaktan ötürü bundan oldukça elem duymayla geçiyor günlerim. Sanki zaman koşuyor,koşuyor da ben onu bir yerinden yakalamak için ter döküyor gibi hissediyorum çoğu kez. Bunu hissetmem sanırım yapmak istediklerimi yetiştirememe kaygısından kaynaklanıyor biraz da. Önümde yapılacak dağ gibi iş,okunacak dağ gibi kitap var gibi..Bana kendimi verimli hissettirecek auraya ulaşma telaşı herhalde. Ertelenmemiş yarınlar diliyorum kendime. Zaman,kaçan kovalanır,artık sıra bende olsun. Ben kaçayım,sen yakala!

Sevgili oğlum-31.05.2016

Sevgili oğlum sana anlatacak çok şey var ama ben şimdilik sadece şimdiyi,bugünü anlatayım sana. Bugün seninle ilk gezintimize çıktık diyebiliriz. 15 Mayıs'ta,sen henüz çok küçükken,babanın sınıf arkadaşı Bilge'nin düğününe gitmiş ve ardından anneannenleri ziyarete çıkmıştık. Fakat bu keyfi ilk gezimizdi. Bahçeşehir Parkı yakınlarında babanın bir işi vardı ve bizi oraya bıraktı ve birkaç saat boyunca doğayla baş başa yürüdük,huzurlu ve güzel bir gezinti oldu. İnşallah böyle anlatacak bol bol hatıramız olur..

31.05.2016

Yalnızlık Ömür Boyu

Bazen gidecek hiçbir yer bulamazsınız,derdinizi anlatacak kimse bulamazsınız ya öyle bir zaman işte... Uzun süredir yazmıyorum. Öyle çok şey değişti ki hayatımda.İnsan ya da çok mutluyken ya da çok üzgünken yazar derim hep kendi kendime.En azından bende böyle nüksediyor bir şeyler. Sizi anlayan insanlar çok uzaklardaysa,belki de bir kalem,bir defter,bir blog sayfası size yoldaş olabilir. O zaman hayatta en vazgeçenediğim şeyin özgürlük olduğunu söylemeliyim sana sevgili blog. Bu vazgeçilmez şeyden uzaklaşmak beni hırçın ce mutsuz kılıyor.Beni özgürlük alanımdan uzaklaştıran herkesten ben de bir parça uzaklaşıyorum,bu elimde değil! Sırf bu sebepten yalnızlığı çok seviyorum. Yalnızken kimse alanınıza dokunamaz,yaklaşamaz. 

Ama yalnızlık bile lüks artık benim hayatımda. Yalnızlığı seçme hakkım bile olmuyor çoğu kez. İşte ben bu yüzden mutsuzum sevgili blog. 

Değişmeyen tek şey..

Ne kadar çok şey var her an,her saniye,her geçen gün değişen hayatımızda. Büyüdüm,öğretmen oldum,evlendim ve şu anda bir bebek bekliyorum. Yazarken ne kısa yaşarken ne uzun herşey,bazen de tam tersi aslında.. "Okumak" da "yazmak" da en kutsal eylemler arasında.. Yazmak için yaşamak ve hissetmek gerek,yazmak için gel-git'ler,iniş-çıkış'lar gerek..

...