Zamanın böyle hızlı geçmesine,bu kadar hızlı yaşlanıyor olmama,en kötüsü de bunun farkında olmaktan ötürü bundan oldukça elem duymayla geçiyor günlerim. Sanki zaman koşuyor,koşuyor da ben onu bir yerinden yakalamak için ter döküyor gibi hissediyorum çoğu kez. Bunu hissetmem sanırım yapmak istediklerimi yetiştirememe kaygısından kaynaklanıyor biraz da. Önümde yapılacak dağ gibi iş,okunacak dağ gibi kitap var gibi..Bana kendimi verimli hissettirecek auraya ulaşma telaşı herhalde. Ertelenmemiş yarınlar diliyorum kendime. Zaman,kaçan kovalanır,artık sıra bende olsun. Ben kaçayım,sen yakala!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder