İtalya/Urbino Günlükleri-1

İtalya saati ile 01.30 civarlarında ayak bastık Bologna topraklarına. Birkaç gündür üzerimdeki hâkim duygu heyecandan çok korkuydu. Ve gitmeden birkaç saat önce, tam da her şeyin farkına varmaya başladığım o vakitlerde duygularım daha da netleşmeye başlamıştı. Evet artık hüzün, sevdiklerinden ayrılmanın verdiği o derin üzüntü başlamıştı hâkim olmaya. Bunun yanında başka bir korkum da Müslüman kimliğimin içine gördüğüm toplum için nasıl bir yorumlanma sürecinden geçeceğiydi. Ama herkesten dua alarak evden ayrılmanın rahatlığı gerçekten insanın üzerine işliyordu. Buraya gelmeye yakın çok kereler vazgeçme eşiğine geldim desem yalan söylemiş olmam. Kendime hep ‘ne yapıyorum ben?’ sorusunu sordum bu sıralar ve dibini göremediğim bir kuyu gibi oldu o vakit tüm düşüncelerim.   Aslında yaşadığım her şeyi ifade etme hevesi içindeyken bu uyku ve yorgunluk hali beni alıkoyuyor. Şu an saat 5.30 da kalkacak olan Bologna-merkez otobüsünü beklemekteyiz. Ve burada Boğaziçi Üniversitesi’nden 3 kızla tanıştım, hepsi de çok tatlı ve hoşlar. Ve evet hala Türkiye’de olmadığımı fark edemedim desem hiç yalan olmayacak. Gece gene her şeyi kapatıyor, insanın farklı bir ülkede olduğunu hissetmesine sebep olacak her türlü şeyi bizden saklıyor. Geceler burada sessiz, geceler burada İstanbul gecelerine hiç benzemiyor. Ve şimdi gözlerim sonuna kadar açık, sabah namazını bekliyorum, sabahın hayrını umarak ve isteyerek…

16.09.2012

04.04 Bologna Havaalanı bekleme salonu