bugün her yer tarumar..

Bir Van provası yapıyoruz dükkanda. Kütleler bir bir indirilirken balyozlarla,ben O'nun kudretini düşünüyorum. Üşüyorum. Korkuyorum. Burnum dondu.Melankolik halden bir türlü kurtulamıyorum.Yıkık bir iç dünyaya yıkık bir dış dünya eklenirse ne olur sizce?Buna ne denir,hadi bir isim bulalım. İsim bulmak ne kazandıracaksa sanki,isimsiz kalsın bu durumda. Hayatım çelişkiler yumağı ve ne yapsam,ne etsem çıkamıyorum işin içinden. Lakin meselemiz bu değil.Meselemiz meselesiz kalmak,öyle bırakılmak,mesele sahibi olmanın anlamsız olduğu düşüncesinin içine hapsedilmek..Yaşamak bir katlanma etkinliği,vesselam.

Bugün beni anladığını düşündüğüm insanları bir bir geçirdim gözümün önünden ve bulduğum en önemli şey şu oldu:hepimizin babası aynı karaktere sahip.Demek ki dedim iktidarını hiçbir vakit bırakmak istemeyen, baskıcı,tahakkümcü, bencil babaların şekillendirdiği evlatlar böyle oluyormuş. Melankolik,ruh hastası,mutsuz, hiçbir şeye tutunamayan...
Kimi sevsem babası benimki gibi...Babanızla tanışabilir miyiz önce bayım?